Dit is de tijd…

Terwijl bijna alles zich heeft gehuld in de pasteltinten die ons zo rijkelijk aan de lente herinneren en de natuur zich optuigt en zich in stelletjes verenigt voor het komende seizoen, is het misschien niet direct voor de hand liggend je te herinneren dat dit de tijd is waarin jij alleen bent in jouw ontwaken.

Je discipelen vallen in slaap in de tuin van Gethsemane en de menigte die jij zo levendig hebt onderwezen in de komst van het koninkrijk, kiest een moordenaar in jouw plaats...

Het is een tijd van eenzaamheid waarin het zelfs voorkomt dat God, met wie jij dagelijks hebt gesproken, doof is voor jouw laatste roep om hulp… Het is eveneens de tijd van jouw wederopstanding, wat niet vrij zal zijn van een element van verrassing. Jij hebt geoefend, gebeden, bent waakzaam geweest en hebt onderwezen. En ineens terwijl niets erop duidt dat enige van jouw inspanningen vrucht zal dragen is er de grootste verrassing aller tijden: de wereld verdwijnt, de liefde van God omgeeft jou, en jij bent voor eeuwig thuis waar jij nooit bent weggegaan...

De Master Teacher van een cursus in wonderen schreef gedurende zijn eigen ontwaken verscheidene van zijn gedachten neer, waaronder deze, over de tijd van pasen en het intieme karakter van jouw eigen wederopstanding:

In de allerduisterste nacht van jouw ziel, in de schemerige isolatie van jouw Gethsemane, wanneer al jouw discipelen nog steeds slapen, waar God doof is voor jouw roep om deze drinkbeker weg te nemen, wanneer jouw laatste wanhopige verlangen om te weten waarom God jou verlaten heeft door een leeg universum weerklinkt, dat is het moment waarop de tijd voor jouw ontwaken nabij is.

Jij construeert in jouw eigen individuele passie het drama van de wederopstanding. Aha, maar nu met een verschil! Dit keer ben jij het centrale karakter. Dit keer speel jij eindelijk de hoofdrol. De wet vervullend terwijl jij voortgaat en elke kilometerpaal met jouw helende genade markerend, loop jij de zeven kilometers van Bethlehem naar Jeruzalem en wordt vergaard in de Hoofdschedelplaats.

Jij kent het manuscript heel goed; want jij hebt elk karakter geoefend. Jij bent de soldaat geweest die de dobbelstenen gooide, en degene met de speer die de zijde doorstak. In een scène heb jij "Hosanna, hosanna" geroepen en "Barabbas, Barabbas" in de volgende. Jij hebt ontkend met Peter, samengespannen als Judas, en getwijfeld als Thomas. Als een blinde man heb jij gezien, als een kreupele heb jij gelopen, en als een melaatse zijn jouw wonden gereinigd.

Jij hebt gepeinsd als Nicodemus, gepretendeerd als Pilatus en bent als Lazarus tevoorschijn gekomen na Zijn roepen. En nu, terwijl jij dichterbij komt, heb jij de liefdevolle maagd gespeeld en Zijn geboorte in jouw hart overwogen. Uiteindelijk ben jij beroofd – in een verschrikkelijk moment – van het laatste spoortje beschutting dat jou van de waarheid weghoudt. Roep nu naar God, roep nu eindelijk de laatste kreet van overgave: "Vader, in Uw handen gebied ik mijn gehele zelf!" "Het is volbracht, het is voorgoed volbracht!"

Opwaarts en verder opwaarts verrijs jij, vanuit de tombe die de aarde is, geïmpregneerd met het licht van vervulling. Nu scheurt het voorhangsel van de tempel en de verbijsterende schoonheid van jouw zoonschap openbaard zich in zijn volledige tooi.

En nu de meest opwindende, glorieuze, ontzagwekkende verrassing die er ooit in alle tijden plaats had kunnen vinden: Jij bent nog steeds jezelf!

Alles wat er is gebeurd is dat jij bent ontwaakt uit jouw angstige droom van zelfdestructie en dood. De aarde is voorbij, is weg en is er nooit geweest. Jij bent thuis in de hemel die jij nooit hebt verlaten. En elke liefdevolle gedachte die jij ooit hebt gekoesterd terwijl jij droomde is nog steeds bij jou, tezamen met al jouw overige eeuwige scheppingen. Terwijl jij sliep omgaf de hemel jou...