Wie zijn hun leerlingen?
Uit het handboek voor leraren van een cursus in wonderen
Zekere leerlingen zijn aan elk van Gods leraren toegewezen, en zij zullen naar hem beginnen uit te zien zodra hij de roep heeft beantwoord. Zij werden voor hem gekozen omdat de vorm van het universele leerplan dat hij zal onderwijzen, gezien naar hun begripsniveau, het beste voor hen is. Zijn leerlingen hebben op hem gewacht, want zijn komst is zeker.
Nogmaals, het is slechts een kwestie van tijd. Als hij eenmaal heeft besloten zijn rol te vervullen, zijn zij klaar om die van hen te vervullen. Tijd wacht op zijn keuze, maar niet op wie hij zal dienen. Wanneer hij gereed is om te leren, zullen de mogelijkheden tot onderwijs hem worden voorzien. Om het onderwijs/leerplan voor verlossing te begrijpen, is het noodzakelijk het concept van tijd, dat de cursus uiteenzet, te vatten.
De verzoening corrigeert illusies, niet waarheid. Derhalve corrigeert het wat nooit was. Bovendien, het plan voor deze correctie werd simultaan opgesteld en voltooid, want de wil van God is geheel apart van tijd. Evenzo alle werkelijkheid, van Hem zijnde. Het ogenblik dat het idee van scheiding de geest van Gods Zoon binnenkwam, in datzelfde ogenblik werd Gods antwoord gegeven. In tijd gebeurde dit heel lang geleden. In werkelijkheid gebeurde het nooit.
De wereld van tijd is de wereld van illusie. Wat lang geleden gebeurde, lijkt nu te gebeuren. Keuzes lang geleden gemaakt lijken open te zijn; om nog gemaakt te worden. Wat geleerd is en begrepen en lang geleden voorbij is gegaan, wordt gezien als een nieuwe gedachte, een fris idee, een andere benadering. Omdat jouw wil vrij is, kun jij op elk moment dat jij kiest accepteren wat reeds is gebeurt en alleen dan zul jij je realiseren dat het er altijd was. Zoals de cursus benadrukt, ben jij niet vrij om de leerstof te kiezen, of zelfs de vorm waarin jij die zult leren. Jij bent vrij daarentegen om te beslissen wanneer jij die wilt leren. En terwijl jij haar accepteerd, is zij reeds geleerd.
Tijd, in wezen dan, gaat terug naar een ogenblik zo aloud dat het voorbij alle herinnering is en zelfs voorbij de mogelijkheid van herinneren. Echter, omdat het een ogenblik is dat steeds wordt herbeleefd en weer en steeds weer, lijkt het nu te zijn. En zo is het dat leerling en leraar in het heden bijeen lijken te komen, zij vinden elkander alsof zij nooit eerder hadden ontmoet. De leerling komt op het juiste moment naar de juiste plaats. Dat is onvermijdelijk, want hij heeft de juiste keuze gemaakt in dat lang vervlogen ogenblik wat hij nu herbeleeft. Zo heeft ook de leraar een onvermijdelijke keuze vanuit een aloud verleden gemaakt. Gods wil in alles lijkt slechts in uitwerking tijd in beslag te nemen. Wat zou het vermogen van de eeuwigheid kunnen vertragen?
Wanneer leerling en leraar samenkomen, begint een onderwijs-leersituatie. Want de leraar is in feite niet echt degene die het onderwijs doet. Gods leraar spreekt tot elke twee die zich voor het doel van leren verenigen. De relatie is heilig vanwege dit doel en God heeft beloofd om Zijn geest in elke heilige relatie te zenden. In de onderwijs/leersituatie leert elkeen dat geven en ontvangen hetzelfde zijn.
De scheidslijnen die zij hebben getrokken tussen hun rollen, hun geesten, hun lichamen, hun behoeften, hun intresses en alle verschillen waarvan zij dachten dat die hun van elkander gescheiden hielden, vervagen, verflauwen en verdwijnen. Zij die dezelfde cursus willen leren delen één intresse en één doel. En aldus wordt hij die leerling was zelf een leraar van God, want hij heeft de enige beslissing genomen die zijn leraar aan hem heeft gegeven. Hij heeft in een ander persoon dezelfde belangen als die van hem gezien.
