De held van de droom
Hier zijn wij opnieuw samen voor een eeuwig moment in Gods Landhuis, wat jouw eigen plek is en overal dat jij bent, in de tijdelijke zekerheid dat jij bent zoals God jou heeft geschapen. Wij delen de verlichte werkelijkheid van de leringen van Jezus Christus van Nazareth, buiten het lichaam, in de eeuwigheid, buiten tijd, tot jou sprekend van de zekerheid dat jij in een droom van afscheiding bent waaruit hij is ontwaakt.
Dit is een integratie van zijn ontwaakte geest met jouw slapende geest waarbij jij zult ontdekken dat jij een droom van verdedigend zelf-insluiten hebt gedroomd in jouw poging het ogenschijnlijke bestaan van deze wereld echt te maken door jouw lichamelijke identiteit, als op de een of andere wijze verschillend van de enige bron van eeuwig scheppend leven.
Dit is dus een cursus in wonderen, ofwel jouw ontwaken uit deze droom van dood. En wij hebben uit de tekst van de cursus een serie van belangrijke correlaties gelezen die op de richting van het wonder wijzen, wat jouw geest nu in zijn transformatie ondergaat in het verruimen van de inclusiviteit van jouw zelfidentiteit. Jij groeit vanuit een beperkt angstig waarnemend geestbewustzijn naar een volledig creatief, volledig toegerust, doelgericht krachtige werkelijkheid in de verklaring dat jij bent zoals God jou heeft geschapen.
Dat is wat het wonder is. Toch? Elk moment heb jij jouw eigen conflict voldoende losgelaten, jouw eigen identiteit, in jouw eigen droom als de dromer van de droom om jezelf in een volledige hersamenstelling van die associatie in jouw eigen geest te vinden. Wij komen daar in hoofdstuk 28 aan toe. Ik ga een stukje lezen uit 'De held van de droom' aan het einde van hoofdstuk 27. Hoofdstuk 28 zal de zekerheid behandelen dat alle tijd altijd gaande is en, in feite, dat alle tijd over was en in elk moment over is.
Dit is een voortzetting van de lezingen, voor jullie die naar deze reeks van cassettes van 'De dromer van de droom' luisteren, die wij voorlazen op, ik geloof dat het 6 februari was. Dit dan zal een antedatering zijn naar het jaar 1998 na Christus, of 1953 jaren na de completering van de wederopstanding zoals wij het in onze historische referentie identificeren. Dat wil zeggen, de afzonderlijke man, Jezus, in onze raamwerk van tijdelijke voortdurende werkelijkheid, transformeerde als deel van onze totale associatie en deze wereld was voorbij. Wij zijn weg van hier. En dit is wat wij zeiden zoals wij het gisteren hebben gelezen.
Welnu, het toegeven dat dit zo is, is wat de wederkomst is zoals Jezus het zou identificeren. Voor de hand liggend is hij toegetreden in een droomassociatie waarvan jij duidelijk deel uitmaakt. Hij is gekomen om jou te tonen dat hij in werkelijkheid jou is en dat wanneer één valsheid in tijd, wanneer één enkel zelfgeïdentificeerde man, één soort Homo Sapiens veranderde naar de werkelijkheid van universeel bewustzijn, dat dat het einde van tijd was. Zie je?
Er was ooit maar één echt probleem en dat was enkel een moment van tijd tegenover eeuwigheid. Nou kun jij daar in jouw eigen tijdgeest bij stil staan als jij wilt en de conclusie bereiken dat de oplossingen die jij hier hebt gezocht, in jouw eigen droom, om liefde voort te brengen, om een creatief doel voort te brengen, jou hebben gefaald, en dat jij stervend was en dat de droom die jij voor jezelf hebt gemaakt, als jij dat wilt accepteren, niet langer tolerabel is en dat de noodzaak die te veranderen een cursus in wonderen is. En dat jij, door die noodzaak, in jouw eigen geest, nogal letterlijk, een cursus in verandering hebt gebracht, vanuit een latere tijdelijke volgorde van jouw werkelijkheid, die jou zal vertellen dat het enige doel dat jij hier en nu hebt is te ontwaken en te herinneren dat jij bent zoals God jou heeft geschapen.
Zo lazen wij in de aflevering van gisteren over jou als de dromer van de droom. Nu begeven wij ons naar een absoluut waarachtig toegeven dat jij de held van deze droom bent. Dat jij in totaliteit beide de oorzaak en het gevolg van deze wereld bent. Dat jij jezelf hebt geïdentificeerd in een objectieve werkelijkheid en ruimte in jouw eigen geest hebt gevestigd. Luister nu.
Het lichaam, jouw constructie van jezelf, is het centrale figuur in het dromen van de wereld. Er is geen droom zonder, noch bestaat het zonder de droom waarin het handelt alsof het een persoon is om gezien en geloofd te worden. Is dat niet sprekend? Wie heeft dit geschreven? Wie behalve een verrezen geest? Toenemend, als jouw eigen geest rijpt naar lichter en lichter zicht, zul jij hier werkelijk naar kijken en zul jij dadelijk zien dat de auteur met geen mogelijkheid deel uit kon maken van de betekenisloze tijdelijke in- sluiting van deze wereld. De autoriteit ervan is overweldigend. Hij zegt dat jij gevangen zit in dit kleine scenario, besloten binnen jouw eigen ogenschijnlijke objectieve werkelijkheid.
Het handelt, jouw lichaam welteverstaan, alsof het een persoon is, om gezien en geloofd te worden. Het is het centrale figuur, is dat niet zo? Waarom? Het moet de centrale plaats in elke droom innemen. Jouw zelf. In andere woorden, het jij dat jij denkt dat jij bent. Ongeacht iemand anders. Jij gaat hun uiteindelijk een identiteit geven, of niet, als projecties van jouw eigen geest. Maar in de tussentijd, moet jij de centrale figuur zijn van elke droom die jij hebt. Het maakt geen enkel verschil of jij gelooft dat de droom zich op jou uitleeft of dat jij gelooft dat jij de droom uitleeft, jij zult nog steeds het centrale figuur zijn. Die het verhaal van jezelf vertelt.
Het neemt de centrale plaats in elke droom in, die het verhaal vertelt van hoe het door andere lichamen werd gemaakt. Dit is de gehele geschiedenis van sterfelijkheid. Geboren in de wereld buiten het lichaam, leeft het een tijdje en sterft, om in het stof verenigd te worden met andere lichamen stervend zoals het zelf. Is het rechtmatig te zeggen dat dit de omschrijving van de menselijke conditie is? Absoluut! Menselijke wezens, ergens daar buiten, overal in deze droom van dood: Is het rechtmatig te zeggen dat deze Hele Geest jullie een omschrijving van jezelf heeft gegeven? Ik denk het wel. Niet alleen dat, maar jij zegt, "Zeker is dat waar. Wat dan nog?" Wat kan ik zeggen behalve jou te herinneren dat dit jouw droom is? Wanneer jij zegt, "Zeker is dat waar," betekent dat simpelweg dat jij duidelijk niet genoeg lijdt in jouw eigen nachtmerrie - dat jij op de één of andere manier een antwoord hebt uitgewerkt, in jouw eigen droom, dat jouw behoefte aan menselijk zelfbewustzijn bevredigt.
Het leeft een tijdje en sterft, om in het stof verenigd te worden met andere lichamen stervend zoals hij zelf. In de korte tijd dat het is toegestaan om te leven, en het doet er niet toe hoe lang dat is, het kan een moment zijn, het kan tachtig jaar zijn, het kan duizend jaar zijn, zoekt het naar andere lichamen als zijn vrienden en vijanden. Zijn veiligheid is zijn grootste zorg. Zijn gemak is zijn leidraad. Het tracht naar plezier te zoeken, en de dingen die pijnlijk zouden zijn te ontwijken. Boven alles, tracht het zichzelf te leren dat zijn pijntjes en pleziertjes verschillend zijn en uit elkaar gehouden kunnen worden. En dit is precies wat jij doet met de gescheiden lichamen die jij in jouw eigen geest hebt misschapen. Jij leert hun zichzelf te verdedigen. Jij leert hun wanneer zij nog erg jong zijn dat de stoof heet zal zijn en hun zal branden. Jij leert hun geen snoep van een vreemde aan te nemen. Jij leert hun te associëren in herinneringen die jij hebt over wat deze droom is, zoals jij die in jouw eigen geest hebt geconstrueerd. Jij leert jouw ogenschijnlijke nakomelingen de gevangenis van jouw eigen objectieve afscheiding.
Welnu. Het dromen van de wereld neemt vele vormen aan, want het lichaam zoekt op vele manieren te bewijzen dat het autonoom en echt is. Het gaat doen wat het ook kan door zijn eigen gedachtevormen. Het hangt zichzelf dingen om, het lichaam doet dat, hangt zichzelf dingen om, die het heeft gekocht met kleine metalen schijfjes, of papieren stroken die zijn misschapen wereld als waardevol en echt bestempeld. En het werkt om ze te krijgen, doet totaal zinloze dingen, en werpt hun weg voor zinloze dingen die het niet nodig heeft en zelfs niet eens wil. Het huurt andere lichamen, opdat die het mogen beschermen en verzamelt meer zinloze dingen die het de zijne kan noemen. En het kijkt rond voor speciale lichamen in zijn eigen droom, die het in zijn geest heeft geconstrueerd, die zijn droom kunnen delen. En soms droomt het dat het een overwinnaar is over lichamen zwakker dan zichzelf. Maar in sommige fases van de droom, is het de slaaf van lichamen die het pijn zouden doen en het zouden martelen. En het leeft in dit voortdurend cirkelvormige arrangement binnen zijn eigen geest.
De opeenvolgende avonturen van het lichaam, voortdurend gaande, vanaf het moment van geboorte tot aan sterven, zijn het thema van elke droom die de wereld ooit had. Het is het thema van elke droom die de wereld ooit had ongeacht waar het zich in de droom bevindt. Dat is het centrale figuur, zoals de wereld zichzelf droomt. De 'held' van deze droom zal nooit veranderen, noch zijn doel. De 'held' van deze droom ben jij. Het maakt niet uit hoe jij jezelf in de droom samenstelt, jij bent de held ervan. Jij hebt die in jouw eigen geest geconstrueerd om met jouw zelfidentiteit te corresponderen en het zal nooit veranderen, noch zal zijn doel veranderen, want het is ontworpen om jou in de strijdige associatie van jouw eigen geest te houden.
Hoewel de droom zelf vele vormen aanneemt en een grote variëteit aan plaatsen en evenementen lijkt te vertonen waarin zijn 'held' zichzelf bevindt... en zichzelf kan presenteren als een glorieuze overwinnaar van de kwaadaardige dingen die buiten hem zijn, en de liefelijke passie delen die het voelt in zijn vastbeslotenheid om ziekte en dood een werkelijkheid binnen zijn eigen geest te verklaren. de droom heeft maar één doel dat op een onnoembaar aantal manieren wordt onderwezen. Hier is het. Deze enkele les zal deze gespleten geest, de lichaamsidentiteit, steeds opnieuw trachten te onderwijzen, en opnieuw, en opnieuw, en opnieuw. Wat is het? Dat het oorzaak is en niet gevolg. Alles buiten jou in jouw eigen droom vertelt jou dat zij de oorzaak van jou zijn. Jij laat jouw lichaam jou vertellen dat het de oorzaak van jou is. Wil jij naar de waanzin van wat jij zegt kijken? Het lichaam kan nu bepalen wat jij bent voor jou. Alle andere lichamen die jij ogenschijnlijk buiten jezelf hebt geprojecteerd zullen dit ook bevestigen en hun relatie met jou bepalen.
Nu, eindelijk, ga jij bevestigen dat jij de dromer van de droom bent, dat jij de oorzaak van hen bent en daarom van gedachten kunt veranderen en de wereld zal overeenkomstig veranderen. Maar tot nu toe, ben jij in deze droom geïnstrueerd dat zij de oorzaak van jou zijn. Dat jij in deze wereld kwam en die hier vond en dat alles wat gaande is jou zal beïnvloeden en jou aanvallen of jou gelukkig maken of jou pijn veroorzaken. En dat is wat jij steeds en steeds weer hebt beleefd, is het niet zo? Dat deze wereld de oorzaak van jou is en niet het gevolg. En dat jij, in jouw eigen geest, haar gevolg bent en niet haar oorzaak kan zijn.
Jij gelooft werkelijk dat de aarde een effect op jou kan hebben. Dat zij is waar jij vandaan komt. Dat zij hier was toen jij kwam. Het heeft geen zin te zeggen dat jij dat niet doet, want jij doet dat. Alles wat jij in jouw eigen droom ziet geeft authenticiteit aan het feit van objectieve werkelijkheid. Dat al deze objecten werkelijk echt en buiten jou zijn. Dat een kei daadwerkelijk op jouw hoofd kan vallen. Dat gebeurtenissen buiten jouw controle of richting daadwerkelijk jouw directe bestaan kunnen beïnvloeden. Dat jij jezelf moet beschermen tegen andere associaties in jouw eigen geest die jou aanvallen, en zij zich tegen jou, in een eindeloos scenario van aanval en verdediging.
Aldus ben jij niet de dromer, maar de droom. Jij bent feitelijk in de droom gevangen. En dus zwerf jij doelloos in en uit gebeurtenissen die het voor jou beraamt en waartegen jij jezelf moet verdedigen, of voor een moment of een levensduur in moet delen. Dat dit alles is wat het lichaam doet is waar, want het is maar een figuur in een droom. Maar wie reageert op figuren in een droom tenzij hij hun ziet alsof zij echt waren? Overduidelijk, dat is wat jij hebt gedaan. Nu, hier is jouw verandering. Het moment dat hij hun ziet zoals zij zijn hebben zij geen effect meer op hem, want hij begrijpt dat hij hun de gevolgen gaf door hun te veroorzaken en echt te doen lijken. Want hij wilde dat zij echt waren om zijn eigen identiteit te behouden!
Hoe bereid ben jij om aan de gevolgen te ontsnappen van alle dromen die de wereld ooit heeft gehad? Die de gehele wereld ooit heeft gehad?! Jij, individueel, kunt ontsnappen aan alle dromen die de gehele geschiedenis van de mensheid ooit heeft gehad. Is het jouw wens om geen droom de oorzaak te laten lijken van wat het is dat jij doet? Laat ons dan louter naar de aanvang van de droom kijken, want het deel dat jij ziet is slechts het tweede deel, wiens oorzaak in het eerste ligt. Jij moest een aanvankelijke droom hebben, dat iets buiten jou jou daadwerkelijk kon veroorzaken. Dat er voor net een moment iets kon zijn, gescheiden van de heelheid van jouw eigen geest.
Niemand, slapend en dromend in de wereld, herinnert zich zijn oorspronkelijke aanval op zichzelf. Niemand gelooft dat er werkelijk een tijd is geweest dat hij niets van een lichaam wist, en deze wereld nooit als echt had kunnen voorstellen. Hij zou onmiddellijk hebben gezien dat deze ideeën één illusie zijn, en dat zij absoluut te gek zijn voor iets behalve om weggelachen te worden. Ach, maar hoe serieus lijken zij nu te zijn! En niemand kan zich herinneren wanneer zij met gelach en totaal ongeloof ontmoet zouden zijn.
Jij kunt je dit herinneren als jij dat wilt. Wij moeten rechtstreeks naar hun oorzaak kijken. Het heeft geen zin je nog langer te verstoppen voor wat onze angst heeft veroorzaakt. En wij zullen redenen tot lachen zien. Het belachelijke idee dat jij feitelijk gescheiden zou kunnen zijn, of aan ziekte zou kunnen lijden en sterven, als jij universele geest bent en bent zoals God jou heeft geschapen. En dat er absoluut geen oorzaak voor jou is om angstig te zijn, noch is er ooit enige oorzaak geweest.
Laat ons de droom die hij weg heeft gegeven aan de dromer teruggeven, die de droom waarneemt als gescheiden van hemzelf en hem aangedaan. In de eeuwigheid, waar alles één is, kroop een klein, krankzinnig idee, bij welk de zoon van God zich niet herinnerde te lachen. Hij herinnerde zich niet te lachen. Hij "herinnerde zich niet" te lachen. (Gelach) Goed! Wij herinneren ons nu te lachen om de idiote absurditeit van onze schijnbare afscheiding van eeuwige werkelijkheid; dit gevangen zitten in een doos van tijd en ruimte. In zijn vergeten werd de gedachte een serieus idee, en in staat tot zowel verwezenlijking als ook werkelijke gevolgen. Samen kunnen wij hun beide weglachen en begrijpen dat tijd de eeuwigheid niet kan binnendringen. En het is een grap te denken dat tijd kan komen om de eeuwigheid te ontwijken, wat betekent dat er geen tijd is en dat is wat de eeuwigheid is.
Feitelijk, delen wij nu samen dat enkelvoudige noodlottige moment en lachen erom. Het is interessant dat het er werkelijk niet toe doet hoe jij dit scenario in jouw eigen geest construeert. Het is zeer goed mogelijk dat jij er naar wilt kijken als een vergissing. Een onderbreking in de communicatie. Iets wat jou voor slechts een moment overkwam. "Een klap op het hoofd." "Het paradijs verlaten." "Verloren zijn in de ruwe breedtegraden." Het verhaal dat jij vertelt van jouw tijd en ruimte binnenvallen is een parabelachtige beschrijving van het koninkrijk. Uiteindelijk moet er de zekerheid zijn dat er één universele geest is en dat jij daar schijnbaar communicatie mee hebt verloren. Duidelijk, dat zou in werkelijkheid onmogelijk zijn. Jij kunt niet gescheiden zijn van wat alles is en daar ben jij bij inbegrepen.
