De roep
Een persoonlijke wedergeboorte...
Er is iets met een lege kerk. Je vraagt je af of God er is of niet. Zoals deze kerk leeg is. Het is alsof het een heilige plaats is en er niemand is. Zo lijkt het toch, nietwaar? Het is alsof er in tijd, er een plaats werd gemaakt. Dat is interessant, er was een plaats gemaakt voor het vervullen van de voorspelling, derhalve is die plaats verlaten, die plaats die heilig was binnen het continuum van tijd. Wanneer jij de fundamentele leer van Jezus begint te onderwijzen, moet het zo zijn dat jij plekken opzet waar, als jij een voorspelling hebt, jij een voorspelling van verlosserschap hebt. Dat is zo'n beetje in de menselijke conditie.
Vrolijk Kerstfeest. Ik ben gewoon geinteresseerd om te zien wie er op komt dagen in deze lege kerk. Wel, de kerk begint altijd leeg. Als de kerk vol begon dan zou er geen wereld zijn. Is dat niet zo? Overduidelijk, jij zou op moeten komen dagen in wat een lege kerk was. Dat zou niet niet zo kunnen zijn. Ja toch? Ik weet niet wat het is. Het is een plaats waar jij een roep hebt gehoord om naar toe te komen. Dat is waarom jij bent gekomen. Ik weet niet waarom jij denkt dat jij hier bent gekomen, maar deel van jouw einddoel van zelfidentiteit was een verantwoordelijkheid om hier te komen. Deel van de verantwoordelijkheid van die heldere associatie, in zijn eigen formulering van zichzelf, was een verantwoordelijkheid om hier te komen. Dat is niet moeilijk.
Dus jij zou de term "Roep" kunnen gebruiken als jij dat wilde. Ik bedoel, een roep is naar de mens uitgegaan sinds het begin van tijd, dat het tijd is om de voorspelling van zijn ontsnappen aan hel te vervullen. Is dat niet zo? De mens, de aard van de soort, kijkt uit naar de oplossing voor zijn omstandigheden. Dat is niet moeilijk. Dat is een feit. Dus moet het een vorm van voorspelling zijn. Het moet zijn: Ooit – ooit – zal ik hier met spoed vertrekken. Ooit zal ik de oplossing tot dit probleem vinden. Anders, hoe weet hij dat hij een probleem heeft?
Kijk, de mens is zich bewust dat hij een probleem heeft, dus heeft hij een oplossing voorspeld. Het idee van voorspellen is exact hetzelfde idee als het uitvinden van een tijds-episode. Jij moet een episode van tijd in associatie hebben, die de verlossing toestaat, die de ontlasting van jouw identiteit toestaat. Jij hebt dat moment in tijd nodig. Het moet er ergens zijn.
Nou, als jij erop staat dat het in de toekomst is, wat de conditie waar jij op staat wel moet zijn, daar jij niet in staat bent gebleken het te vinden en als jij niet in staat bent om het te vinden, het kan niet voorbij zijn; het moet nog komen. Want als het voorbij is en jij hebt het gemist, dan ben jij in een hopeloze toestand, wat de toestand van het Christendom heden ten dage is. Kun je dat begrijpen?
Die conditie is, dat hij werd geboren, hij groeide op, hij werd vermoord en hij is weg. Wat hetzelfde is als zeggen dat hij nooit kwam. Ik bedoel, het zou hetzelfde moeten zijn als te zeggen dat hij nooit kwam want als hij de verlosser was en hij kwam dan zou jij weg zijn. Toch?
Dat is een wonderbaarlijk idee, dat "ik hem heb gemist". De meesten van jullie – en ik bied jullie overduidelijk een nieuw moment aan – weten positief dat wat ik jullie aanbied een nieuw moment in tijd is. En jij zegt, "Wel, het is een oud moment". Ik zeg, goed, als het oud is ben jij reeds verdwenen. Voor jou zou dit beter nieuw zijn. Is dat niet zo? Dit kan maar beter een gloednieuw moment voor jou zijn. Dit is er beter eentje die jij nooit eerder hebt ervaren, want als jij deze eerder had ervaren, dan zou jij voorbij en weg zijn en Christus zou in jou verwezenlijkt zijn.
Dus hier is een nieuw moment in tijd dat jou wordt aangeboden, waar het geheel van de oplossing aan jou wordt aangeboden in deze tijd en plaats. Ben jij het daarmee eens? Zou jij willen dat dit de oplossing was? Wil jij naar huis? Ben jij deze plek moe?
Nou, als het waar is dat jij dit als de oplossing wilt, deze ruimte, dan moet het zo zijn. Het kan niet niet zo zijn, daar wij de komst van wederopstanding, van geboorte en wederopstanding, vieren, dat die tijd nu niet voor jou beschikbaar is. Hoe jij het ook zou willen beschrijven in jouw relatie met jouw ogenschijnlijke overeenkomst met objectieve associatie, het frustrerende gevoel dat de verlosser tweeduizend jaar geleden werd geboren, voor drieëndertig jaar leefde en werd vermoord... Ik kan mij niet voorstellen, sprekend als een mind die de waarheid zocht van wat wij zijn en wachtte op de vervulling van de voorspelling...
Jij bent welkom in deze plaats. Zie je, het was een heilige plaats, maar toen ik hier vanmorgen kwam was er niemand. In deze tijdsassociatie, in dit continuum van tijd, toen ik hier kwam met de aankondiging van de komst van het einde van de wereld, was er niemand hier? Waar was jij? Zeg tegen mij, "Ik heb het woord niet ontvangen".
Goed, dat zou wel zo moeten zijn. Als jij het idee gaat vertrouwen dat de wederopstanding heeft plaatsgevonden en jij bent nog steeds hier, dan moet jij ergens het woord hebben ontvangen dat, zijnde voorgevallen, het binnen jouw eigen associaties van mind beschikbaar moet zijn, wat het doel van deze lering is.
Ik keek naar de pogingen van deze langzame tijd om de oplossing, gebaseerd op de oude referentie, te vinden. Met geen mogelijkheid kan men het vinden. Als dat moment werkelijk voorbij is, hoe zou jij het dan kunnen vinden? Toch instrueer ik jou onder het voorteken van een verrezen geest dat dat moment voor jou beschikbaar is. Waar is dat moment?
In jou. Jezus zegt in hoofdstuk 15 van de tekst dat de ster van Bethlehem in jou is. Het is letterlijk in jou. Het is in jou. Is dat zo? Dat is niet de vraag. De vraag is is het rijzend of is het verrezen? Ik weet niet of jij dat kunt horen. De vraag is niet of de ster, het licht dat jou zal leiden om tot een nieuwe werkelijkheid te openen, in jou is: de vraag is, rijst zij of is zij verrezen?
Als jij in feite, door aanwijzing van de verrezen man Jezus, de verlosser van deze wereld bent – wat jij bent – waar is de Christus in jou dan? Dit is een cursus in wonderen zo nadrukkelijk als ik het kan onderwijzen. Als ik een begrip heb dat er in tijd een komst of een voorval is waarin het overkomen van pijn en dood werd vervuld, waar is het dan? Het antwoord van een verrezen meester is dat het in jou is. Hoorde jij wat ik zei? Dus het antwoord op het probleem, of het ogenschijnlijk gemist hebben van de wederopstanding... Anders, waarom ben jij hier? Jij lijkt hier nog steeds te zijn, toch? Jij lijkt hier te zijn, de komst van de geboorte van Christus vierend, wat zich zal voortzetten in de wederopstanding van Christus, op welk moment de wereld was verdwenen.
Ik praat nu direct tegen jou. Jij denkt dat ik tegen de wereld praat. Het is tijd dat jij daarover heen raakt. Ik zou tegen niemand behalve jou kunnen praten. En jij bent degene die jezelf met de noodzakelijkheid vindt om deze morgen jouw voorruit schoon te moeten krabben. En ik ben hier om jou te vertellen dat de verlosser zijn voorruit schoon moest krabben. Of hij moest zichzelf in een deken wikkelen, want hij heeft het koud. Of alle andere redenen waarmee ik jou de voltooiing aanbied van jouw eigen identiteit in relatie met dit ogenschijnlijke droom-continuum in jouw eigen geest. Dit is, bij verre, het grootste verhaal dat ooit kon worden verteld. Het zou het verhaal van de wederopstanding van de aarde moeten zijn – dat is waar de scheiding was – van het voorteken van een werkelijkheid of een eeuwig leven tot aan jouw overkomen van het ogenschijnlijke obstakel van tijd en het in de eeuwigheid zijn. Dus wat wij nu vieren is de geboorte... Is dat het?
Hoe kun jij Kerstmis vieren zonder het verlossersschap van Jezus Christus te erkennen door jouw eigen vastberadenheid om te volgen zoals jij door Hem werd onderwezen? Duidelijk, dat is wat jij hopelijk hier en nu gaat doen.
Dus de tijd werd vervuld dat de conditie van scheiding opgroeide in een relatie met zijn ogenschijnlijke voorafgaande identiteit tot aan de verwerkelijking van een enkelvoudige, geheel liefdevolle waarheid. En de dagen vervuld werden,- verleden tijd - dat zij baren zoude - jij als de noodzaak voor de formulering van de totaliteit van jouw aardse associatie. En zij baarde haar eerstgeboren zoon. Het is een andere manier van zeggen dat voortkomend uit deze plaats van chaos, was de totaliteit van een verwerkelijking van de volmaaktheid van God door de manifestatie van zijn zoon.
Dat is niet moeilijk. In's hemelsnaam! Duidelijk, God kon hier niet worden geboren, want God was reeds geboren. Velen van jullie geloven nog steeds dat God op de een of andere manier in jou wordt geboren en jij baseert jouw werkelijkheid op het controleren van Hem in associatie met deze wereld en dat slaat niet werkelijk ergens op. Dat is de demonstratie van het ego van zijn capaciteit tot formuleren.
En zij baarde haar eerstgeboren Zoon, en wond Hem in doeken, en leide Hem neder in de kribbe. Ik vraag mij af waarom jij jouw Christus in doeken windt. Omdat jij Hem moet beschermen. Daar ga ik het nu even niet over hebben. Duidelijk "doeken" betekent niets behalve dat jij Hem in de totaliteit van een tijdelijke associatie hult, wat jij een helix noemt, waar Hij in die associatie kan zijn en jij Hem in een kribbe legt. Waarom? Waarom in's hemelsnaam zou jij de Verlosser, die jij gaat beschermen, in een kribbe willen leggen? Omdat voor henlieden geen plaats was in de herberg.
Kun jij dat horen? Dit is het hele idee van jou van de herberg verjagen. Omdat jij in jouw herberg geen ruimte wilt laten voor de geboorte van Christus Die in jou is. Zie jij dat? Gelukkig had ik een goede "herberging" hier, want de kerk was leeg en het hotel daar is vol met mensen die kerst vieren. Gaat dat nog? Heb jij hier iets op tegen? Jij gaat een beetje van "Wat is het verschil?" Voor mij is het zo duidelijk dat de kerk leeg is en dat iedereen in de puinhoop van zijn eigen geest aan het aanbidden is.
Dus de noodzaak voor Hem om in een kribbe geboren te worden zou erg belangrijk zijn. En ergens zal dat de admissie van Jezus Christus moeten inhouden, of de verklaring dat Hij daadwerkelijk in jou is geboren. Er was in de herberg geen plaats voor hem.
Er was voor henlieden geen plaats in de herberg. En er waren herders in diezelfde landstreek, zich houdende in het veld, en hielden de nachtwacht over hun kudde. Ik was dit vergeten. Ik heb dit zoveel jaren gedaan, dat ik ben vergeten hoe het te doen. "De wacht over hun kudde houden" is een manier van zeggen dat de onschuldigen van de associaties, op de kudde pasten van hen die bereid waren te horen en hen dan naar de plaats van vrede leiden alwaar zij op de komst wachten.
Dus wij hadden een lege kerk. Wij hadden Zijn geboorte. En ziet, een engel des Heeren stond bij hen, en de heerlijkheid des Heeren omscheen hen. En zij waren bevreesd, zoals zij elk recht hadden te zijn. En de engel zeide tot hen: Vreest niet, want, ziet... "Ziet" – "Zie het. Zie wat ik u zeg." Namelijk dat u heden geboren, in de stad Davids, wat de constitutie van jouw lichaam is, de Zaligmaker, welke is Christus, de Heere. En dit zal u het teken zijn: gij zult het Kindeken vinden in doeken gewonden, en liggende in de kribbe.
Dat is zo'n beetje de beste beschrijving die jij kunt vinden in de noodzaak voor jou om in jouw eigen associatie te ontwaken. Nou, als wij van het idee van aankondiging uitgaan... Jij hebt een aankondiging van de vervulling van de voorspelling nodig. Zeker die heb jij, toch? Jij hebt die. Ik kan jouw materiaal lezen. Ik kan zien, dat toen ik hier langs kwam, dat er een aankondiging was van de vervulling van de voorspelling en dat van wat ik uit jouw literatuur kan opmaken, in jouw declamatie van correspondentie in deze tijd, dat het is gebeurd en dat deze tijd voorbij is. Mijn vraag aan jou is dan, moet wel zijn, wat doe jij hier? Zie jij dat? Ik zie hoe langzaam jij bent.
Het is alsof jij op een of andere wijze overeen bent gekomen om in het hotel samen te komen, omdat jij het woord niet hebt ontvangen dat Hij werd geboren in de lokatie precies tegenover van waar jij dacht dat de oplossing voor jouw probleem was. Dat is mijn doel. Ik kijk rechtstreeks naar jou en vertel jou, jij belet de geboorte van jouw eigen Christus, Die op elk moment opgroeit in een kribbe van jouw verantwoordelijkheid, gebaseerd op de ster waarvan jij vaak genoeg glimpen hebt opgevangen. Toch, de reflectie van de ster, naar de ster die in jou is geinstalleerd als de Christus om jou de rijpheid toe te staan, lijkt niet in staat te volgroeien.
Dit is het hele idee van jouw opnieuw geboren worden en wederopstaan. Als jij het idee van de totaliteit van jouzelf als het verlosserschap kunt accepteren, zul jij hier geen probleem mee hebben. Jezus zegt; jij bent de verlosser van de wereld. Punt. De reden dat hij zegt dat jij de verlosser van de wereld bent is omdat ik de verlosser van de wereld ben. Er is geen verschil in die verklaring in enige associatie die feitelijk het verbond nakomt, het nieuwe verbond van de geboorte van Christus in jou en de volgende rijpheid naar de zekerheid dat, de oorzaak van deze wereld zijnd, jij deze wereld in een openbaring met jou mee kan nemen, zoals jij dat doet.
En zij kwamen met haast, en vonden Maria en Jozef, en... En dus bewaarde Maria deze woorden alle te zamen, overleggende die in haar hart. Waarom? Zij weet dat de rijpheid binnen haar Christus moet plaatsvinden, net zoals de rijpheid in de jouwe plaats dient te vinden. Er zijn verschillende verhalen over hoe jij hier kunt zijn en de rijpheid van jouw eigen Christusschap kunt toestaan in jou te laten plaatsvinden, inclusief Lucas, die van het idee houdt dat Mary naar Egypte vlucht omdat dat een veilige plaats is om naar toe te gaan. Feitelijk, in zekere zin, gaat Mary naar Egypte in de zin dat de Christus in ballingschap is. Kun jij dat horen? Dat is in de beschrijving van de bescherming tegen Herodus, Herodus die de menselijke conditie vertegenwoordigt. Als Herodus de menselijke conditie is, moet hij het Christuskind vinden en het vermoorden. Kun jij dat horen? Kent iemand dat verhaal?
Feitelijk, hij gaat elk mens dat bestaat afslachten. Hij is zo vastbesloten dat de Christus niet ontsnapt dat hij alle mensen, eerstgeborene van elkeen, vermoord. Dat doet hij, toch? Dat is een goed verhaal. Het is ook een waar verhaal. Precies om zeker te stellen dat jij het niet krijgt, vermoordt de heersende orde jouw Christus ogenblikkelijk. De heersende orde staat niet toe dat Hij in jouw associatie opgroeit. Dus jij rekent op de leer van Jezus die zegt; "Nee, ik zal mij niet aan Herodus houden. Ik weet dat de Christus in mij wordt geboren vanwege de aanwijzingen die ik heb ontvangen van" – waar? – "van God".
Dus nu zijn wij bij de eerste komst, wat de komst van de geboorte van Christus in jou is, wat in tijd de noodzaak voor zijn rijpheid aangeeft. Ja toch? En dat is de leer dat die rijpheid in de aard van jou, gerepresenteerd door het gehele verhaal van Jezus Christus, op het punt staat uit te komen.
Nou, ik sla de komst van belijdenis over. De rijpheid van de menselijke conditie in belijdenis is het veranderen van water naar wijn, wat het eerste wonder is dat Jezus volbrengt. Wij gaan daar nu niet op in. Duidelijk, er zal al heel vroeg een voorziening voor Jezus zijn om zijn verantwoordelijkheid te herkennen, net zoals die in jou is. Ik zal dit nog een keer voor jou doen zodat het jou niet ontsnapt. Jij zou hier niet kunnen zitten en de banken opvullen in deze voorheen lege kerk, tenzij jij de Roep begint te horen. Het is onmogelijk dat dat niet waar is. Nou, dat is niet te zeggen of de roep van daar buiten of hier binnen komt, want het komt feitelijk van beide. Als de roep reeds is uitgegaan dan moeten de overblijfselen van de roep, opgebroken in biljoenen fragmenten, – ik behandel hier "De wonderbare spijziging" – zich in zijn totaliteit in jou bevinden.
(Zingt:) "Hark how the bells, sweet silver bells, all seem to say, throw cares away..." En ga zo maar door. Niets behalve een aankondiging van de tijd van jouw geboorte, overgaand, zoals voorspeld, naar de tijd van jouw wederopstanding, jouw kruisiging includerend. Is dat niet zo? Het zal het gehele verhaal van jouzelf, zoals gedemonstreerd door Jezus, includeren. Goed?
Goed dan. Vrolijk kerstfeest dus. Het is een verbazingwekkend iets dat wij kunnen zien dat Jezus alle dingen opvoert die jij behoefde te kennen. Hij wordt geboren, hij wordt bevestigd, hij raakt verlicht, hij onderwijst, onderwijst zichzelf, hij wordt door de wereld gekruisigd, ogenschijnlijk, en hij verrijst en hij is verdwenen. De vraag die nu in jou dient te verrijzen is, waar wacht jij nog op? Het besluit om dat waar te laten zijn, moet van jou komen. Nietwaar?
