Wil jij mijn Valentijn zijn?
Leven op aarde is een compromis. Een onderhandeling, een poging om een gelijkwaardigheid te vestigen - een overeenkomst te bereiken waar er geen is. De laatste vorm van liefde is een aan de bruiloft voorafgaande overeenkomst, opgezet door een advokaat, waarbij iedereen nog steeds aan al zijn bezittingen vast kan houden, maar er sommige kunnen delen.
Wat soort van relatie zou jij dat noemen? Een transactie. Ja. Een transactie in de zoektocht naar een specifiek resultaat.
Ik wil naar valentijnsdag kijken. Dus dit zal een lezing over liefde zijn. In de afgelopen paar dagen heb ik vele uitdrukkingen gehoord omtrent wat liefde is, wat het niet is, wat het zou moeten zijn en wat het lijkt te zijn, varriërend van: "God is liefde", tot "Liefde is een Franse poedel." Beide zijn incidenteel waar, maar beperkt in zekere zin, daar God ondefinieerbaar is en de poedel slechts gedefiniëerd kon worden als een soort van niet-alomvattend rationeel in een vergelijking van canus domesticus. "Wat was dat?" "Wat zei hij?"
Wij moeten uiteindelijk objectief liefhebben: Ik houd van jou om jouw enkels. Ik houd van jouw neus. Ik houd van jouw haar. Ik houd van jouw borsten. Ik houd van jou om jouw intellect. Ik houd van jou om jouw verwervingen. Ik houd van jou vanwege de manier waarop jij mij doet voelen. Ik houd van jou om jouw nieuwe boot. Ik houd van jou omdat wij naar dezelfde kerk gaan. Ik houd van jou omdat jij zwart, of blauw, of groen bent. Ik houd van jou omdat wij veel verschillen delen. Ik houd van jou omdat wij ons, in ons zoeken, op de een of andere manier door het dillemma van de aarde heen gaan werken en samen kunnen wij de antwoorden vinden. Ik houd van jou omdat mijn vader mij vertelde dat te doen. Ik houd van jou in tegenstrijd van mijn cultuur. Ik houd van jou om alle kleine dingen die wij samen delen. Ik houd van jou ondanks de specifieke idioterietjes die jij hebt maar ik zal proberen ze te veranderen, of er gewoon aan wennen.
Wat is liefde in hemelsnaam? Een ding dat ik jou kan verzekeren, het is niet een vorm van uitwisseling. En als jij met dat uitgangspunt wilt beginnen, zal dat jou veel helpen. Ik heb het horen zeggen, en inderdaad goed gedefinieerd, dat liefde uiteindelijk geven is. Dus voordat wij liefde definiëren, zouden wij geven moeten definiëren. Hoeveel soorten geven zijn er?
Ik ken een soort van geven in uitwisseling, waarbij iemand die van geld houdt een pistool tevoorschijn haalt en tegen jou zegt; "Geef mij je geld of ik zal je leven wegnemen." En jij geeft hem jouw geld. Zeker geef jij het aan hem. Er is de soort van geven die zegt; "Wij worden verondersteld een kerstgeschenk aan tante Tilly te geven, in de hoop dat zij ons in haar testament zal herinneren of een geschenk met ons zal uitwisselen" of; "Wat gaf zij ons vorig jaar?" of; "Wij hebben niet genoeg gespendeerd" of; "Wij geven haar niets: zij gaf ons niets."
Er is ogenschijnlijk een aardig soort van geven waarbij jij, uit de goedheid van jouw hart, iets van hoge waarde voor jou geeft en dan ben jij maar een beetje teleurgesteld wanneer het niet op de juiste manier wordt gewaardeerd, of wanneer het geschenk dat jij in ruil ontvangt niet overeen lijkt te komen met de waarde die jij hebt gegeven aan wat jij hebt weggegeven. Dan is er nog een ander niveau van geven waar jij in absolute opoffering weggeeft. Jij neemt jouw leven, plaatst het op het altaar van de mensheid en wast de melaatse zijn wonden. Jij poogt niet, de ongelooflijke pijn en het zeer dat zich in jouw eigen hart bevindt, te helen.
Het soort van geven waar wij van spreken - dat geassocieerd is met en in feite liefde is, zoals gedefinieerd binnen de nomenclatuur die wij uitdrukken - is het geven met de absolute herkenning van geen behoefte aan compensatie hebben; waar het simpele idee dat iets zou worden teruggegeven voor de uitwisseling van wat jij als een geschenk hebt gegeven, buiten het raamwerk van jouw bewustzijn zou zijn. Inderdaad als jij jouw beperkte indentiteit transcendeert zul jij zien dat door de verbreiding van jou in geven, jij de liefde ontvangt die deel is van wat jij bent.
Een van de moeilijkere dingen om aan iemand op het pad duidelijk te maken, is het idee van een goede ontvanger zijn. Jij kunt geen goede gever zijn als jij geen goede ontvanger bent. Je uiteindelijk waardig genoeg voelen om enig geschenk te ontvangen dat jou in liefde wordt aangeboden is een deel van het proces waar jij doorheen gaat om te ontdekken wie jij werkelijk bent.
Te ontdekken dat iets wat niet voor eeuwig is, niet kan worden weggeven is moeilijk. Wij komen uiteindelijk tot het begrip dat wat wij met liefde bedoelen de Schepping is. Liefde is alleen de uitbreiding, of projectie, van wat jij denkt dat jij bent. Hoeveel keren heb jij in geven gezegd; "Dit zal een volmaakt geschenk voor oom Jan zijn. Het lijkt op hem." Jij hebt hem in een bepaalde categorie geplaatst. Jij hebt hem geïdentificeerd. Verbazingwekkend!
Het enige dat jij uiteindelijk, absoluut totaal weg kan geven en nog steeds kan hebben is een idee. Een idee is het enige dat, des te meer jij het weggeeft, des te meer jij er van beschikbaar hebt. Maar onthoud dit: uiteindelijk kun jij alleen maar een idee omtrent jezelf zijn. En het enige dat jij mogelijkerwijze als een geschenk aan iemand anders kan aanbieden is wat jij denkt dat jij bent of wat jij denkt dat zij zijn, wat werkelijk precies hetzelfde is. Want wat jij denkt dat zij zijn is slechts een reflectie van wat jij denkt dat jij bent, is dat niet zo? Hoeveel houdt jij dan werkelijk van de recipiënt van het geschenk dat jij hem aanbiedt?
Heel veel identiteiten zijn, vanwege onzekerheden, in staat lief te hebben zolang als zij iets op een afstand kunnen houden. Wij kunnen dan idolen buiten onszelf opzetten en hun toebedelen met karakteristieken of ideëen die wij bewonderen. Zij zullen ons uiteindelijk falen, maar dat is in orde. Wij kunnen dan een paar andere, frisse idolen vestigen, die wij lief kunnen hebben en uiteindelijk kunnen afwijzen.
Ik heb het horen zeggen; "Ik weet niet wat liefde is, maar ik weet wanneer ik verliefd ben". Is liefde dan, een ervaring? Wel, dat begint er op te lijken, is het niet zo? Ja, liefde is een ervaring. De schepping is een ervaring. De schepping is uiteindelijk jouw geschenk van de essentie - van God - en jouw vermogen om een goede ontvanger te zijn. Het enige vereiste dat jou ooit is toebedeeld op deze aarde is om in staat te zijn, in totaliteit, jouw eigen erfenis te ontvangen, ofwel het geschenk van liefde en vrijheid dat het jouwe is.
"Oh, ik weet dat jij heel veel van mij houdt, maar hoeveel houdt jij werkelijk van mij? Wil jij mijn valentijn zijn?" "Wat zijn de vereisten? Hoeveel uitwisseling moet ik doen?" Het idee dat in liefde absoluut niets in ruil wordt gevraagd is extreem moeilijk te bereiken in een dualistisch bewustzijn, omdat alles op aarde fundamenteel - vanwege de illusie - op wederkering gebaseerd. Jij denkt in een opeenvolgende manier. Jij baseerd alles wat jij hoopt te bereiken op wat jij voor- heen hebt bereikt. En dan verandert het tot stof. Dan zie jij naar iets anders uit. En dan verdwijnt dat. En dan zie jij naar iets anders uit. Jij blijft maar uitzien.
Mensen wandelen rond de aarde en zeggen; "Alles wat ik wil is een beetje liefde. Alles wat ik wil is een beetje erkenning. Alles wat ik wil is iemand om mijn leven mee te delen." Is die eenzaamheid werkelijk? Jij kunt er van op aan dat het echt is! Wanneer jij die liefde vindt, is die liefde echt? Hemeltje lief, is dat echt! Waarom zou het niet echt zijn, Zoon van God? Denk jij dat de essentie van die gevoelens die jij vanbinnen hebt niet echt zijn? Natuurlijk zijn zij echt.
Liefde is liefde. Er is niemand in deze ruimte, die niet ergens in zijn bewustzijn liefde zo intens heeft gevoeld dat hij niet wist wat te doen. Ben jij ooit zo verliefd geweest dat jij het niet uit kon staan? Jij wilde niet eens dichtbij het object van jouw adoratie zijn. Jij wilde gewoon op een afstandje blijven en deze ongelooflijke exstatische annihilatie, die in jouw systeem plaatsvond, koesteren. Jij sluipt er in de nacht op uit zodat jij langs het huis kan lopen en opzien naar het licht. Dat is een armzalig soort van liefde. Uiteindelijk werd jouw hopen op de een of andere manier in de grond geboord. Jij kwam te dichtbij en ontdekte dat, wat het ook was dat jij over hem/haar dacht niet was wat jij verwachte dat het was. Maar de aard van die behoefte is goddelijk. Natuurlijk. Wat zou het anders zijn?
Liefde is uiteindelijk, in een heel hoge vorm van liefde op aarde, verwachting. Er kan geen uiteindelijke vreugde in vervulling op aarde zijn. Ik ben er zeker van dat de meeste van jullie zich daarvan bewust zijn, want er is in jou een ingeboren onvrede vanwege de behoefte om de zoektocht naar de waarheid omtrent jou te completeren. Dus liefde is ongeveer de zoektocht naar de andere helft van jou, toch? Er is slechts de helft van jou. Jij blijft uitzien naar die andere helft, niet inziend dat die andere helft in jou is. Wil jij mijn valentijn zijn? Ik verwacht dat jij absoluut en volledig mijn valentijn bent. "Wel, ik ben bereid tot op zekere hoogte jouw valentijn te zijn."
Dat is wat jij tegen God zegt, is dat niet zo? Als God tegen jou zei; "Wil jij mijn valentijn zijn?" Zou jij zeggen; "Zeker, wat zijn uw vereisten?" Hij zegt; "Wel, één van de vereisten is dat jij altijd gelukkig moet zijn. Jij dient vreugdevol te zijn. Jij dient extatisch te zijn. Jij dient liefde uit te stralen en alleen schoonheid te zien. Kun jij dat?" En jij zegt; "Wel, wie vraagt dat van mij? Hoe weet ik dat u werkelijk God bent? Hoe weet ik of u mij deze dingen werkelijk kunt geven?" God hoort jou niet eens wanneer jij om iets vraagt, toch? Hij weet reeds dat jij alles hebt. Het is verbijsterend. "I can't give you anything but love, baby. That's the only thing I've plenty of, baby." Het is verbazingwekkend. Het is een hoge waarheid. "Ja, maar houdt jij werkelijk van mij of zeg jij dat alleen maar?" Verbazingwekkend, is het niet? Dat is de soort van liefde die wij in jouw ontwaken voort zullen brengen. Dat is de soort liefde waar jullie je allemaal middenin hebben gevonden, alleen maar om jouw ideëen in de grond geboord te zien worden, omdat dingen niet uitpakten zoal jij wilde dat zij uit zouden pakken.
Soms is het moeilijk te begrijpen dat absoluut niets op aarde uiteindelijk uit zal pakken zoals jij wilt dat het uitpakt, behalve dood. En in het proces van dood aanvaarden, heb jij jezelf gelimiteerd tot het idee van pijn, moord, hebberigheid en alle dingen die daarmee op aarde gepaard gaan. "Ik wil dat jij mijn valentijn bent, maar ik wil niet dat hij verderop in de straat er van weet en ik wil niet dat hij mijn valentijn is, alleen jij." Hoe vroeg wordt ons als kinderen verteld te verwijderen, dat is toch zo? Als deel van onze overlevingscursus, wordt ons geleerd te distanciëren en dicrimineren. Toen ik een jongetje was hadden wij haat-valentijnen. Zij kwamen op kleine blaadjes en zij zeiden afschuwelijke, afschuwelijke dingen. Mensen stuurden ze anoniem naar andere mensen. Zij zeiden; "Ik haat jou" Nu, met de mensen die wij haten, doen wij gewoon niets. Wij haten hen door hen uit ons leven, van onze ideëen, te verwijderen.
Het probleem uiteindelijk dan, is een goede ontvanger zijn, in staat zijn te zeggen: "Ok, ik neem het." Want als ik jou alles zou geven waar jij ooit op deze aarde om zou vragen, dan zou jou dat nooit bevredigen. Jij weet volkomen zeker dat dat zo is en dat is waarom jij hier bent. Jij hebt een punt in de groei van jouw bewustzijn bereikt, waar jij verder hebt gekeken en hebt gezien dat jij zult sterven. Jij hebt dood gezien, toch? Jij hebt gezien dat alles hier sterft. Wow!
"Wel, als het waar is dat je alles weg dient te geven - zoals Jezus in de Cursus In Wonderen onderwijst - om het zodoende te houden, wat gaat er met mij gebeuren als ik dat geloof en mijn gehele boedel oppak en weggeef?" Dat is een goede vraag. "Dat is gemakkelijk voor jou om te zeggen. Jij verteld mij om gewoon mijn liefde uit te breiden en het weg te geven, maar desalnietemin, ben ik hier op aarde. Ik moet eten. Ik moet een huis hebben. Ik heb een auto nodig. Ik moet bestaan. Ik heb aanspraak op bepaalde dingen. Ik wil in staat zijn om valentijnskaarten weg te sturen, mensen te hebben die mij liefhebben in ruil voor mijn liefde. Dat moet ik doen, toch?"
Tot de waarheid omtrent jezelf komen is een transformatief proces dat niets heeft te maken met wat jij uiteindelijk op aarde onderneemt. Een motivatie om niets te doen zal in precies dezelfde pot terechtkomen als een motivatie om eropuit te gaan en alles proberen te doen. Er is geen verschil. Jij bent op deze aarde en hebt deze aarde geconstrueerd vanwege een beperkte identificatie van zelf- besef. Zo gauw als jij ontdekt wie jij werkelijk bent, zal de aarde hier niet langer zijn. Heeft dat iets met liefde te maken? Jaah, dat heeft alles met liefde te maken. Omdat, zolang als jij in jouw geest discrimineert wat schoonheid, liefde en verlangenwaardigheid voor jou bevat, jij andere aspecten of ideëen verwerpt, die jij als minder Goddelijk, of minder waar, of minder liefelijk hebt. En deze dingen verdwijnen niet omdat jij ze van jouw bewustzijn weert. Zij blijven bij jou. En het is deze dingen die jij vreest en waar jij je tegen verdedigt.
Als liefde werkelijk is en ik verzeker jou dat het werkelijk is: als God een feit is en ik verzeker je dat Hij een feit is: als de waarheid jouw opinie over haar niet benodigt om waar te zijn en ik verzeker je dat dat zo is, dan zou er nooit zoiets zijn als het boze, of haat, of gebrek, of verdeeldheid, of manipulatie, of behoefte om te identificeren, te bestendigen, of te verdedigen. "Zeg jij dan dat liefde non-actief is? Is liefde met stomheid geslagen zijn? Is liefde niets behalve spirit? Is liefde dat ik mezelf simpelweg op weg neem naar een of andere soort van bergtop en in een staat van samadhi, een soort etherisch niemandsland, verblijf?" In tegendeel, liefde is, liefde is - Amo. Liefde is totaal actief, zonder enige objectiviteit. Hoe druk je zoiets uit? Liefde is het gewoel van het bewustzijn in de actie van vervuld worden. Liefde is de herkenning van de apartheid, van de eenzaamheid, van het ongelooflijke verlangen, van de behoefte om zichzelf te vervullen. Natuurlijk.
Is het actief? Het is totaal actief! Denk jij dat Gods liefde voor jou uiteindelijk niet een staat van actie is? Natuurlijk, maar niet actie in in het idee van vergelding, maar actie in de waarheid van zichzelf terwijl zij zichzelf herkent. Is mijn liefde voor jou actief? Je kunt er van op aan dat het actief is. Het is wat? Het is een extensie van mij. Wat is schepping uiteindelijk, als het niet een identificatie van schoonheid is voortkomend uit een herkenning van schoonheid van zelf - van de bron. Wow! Wat is het dat wij samen delen wanneer wij valentijnen schilderen of naar muziek luisteren? Wij participeren actief in de energiëen, de regionen, of de weefsels van bewustzijn. Ik zeg je, dat is wat wij doen.
Ik heb een heleboel definities van liefde gezien die objectief actief zijn, waar het woord liefde dezelfde bijbetekenis heeft als ontucht, zoals; "Laat mij jou vanavond liefhebben. Weg met de morgen." Dat is heel actief.
