Kerst Mis
De vervulling van de aankondiging...
Ik ga voor een moment kerstmis met jou delen. Kerst. Mis. Een "missie" van samenkomen om een kerstmis te worden. Wij komen samen om een heilige plaats te zijn waar jij de waarheid zult vinden. Jij moet wel naar de waarheid op zoek zijn. Dat is jouw conditie. Jouw conditie is te zoeken? Jij zoekt! Mensen zoeken.
Waar zoek jij naar? Dat is niet moeilijk. Jij zult zeggen; "Ik zoek naar geluk." "Ik zoek naar voldoening." "Ik zoek naar vrede." "Ik zoek naar vreugde." "Ik zoek naar veiligheid." Alles wat jouw associatie zal bevredigen in de correspondentie waarbinnen jij jezelf bevind. Dus jullie zijn zoekers. En je komt samen, zoals ik begrijp, om in het zoeken te delen. Je komt samen om te delen in het zoeken naar de betekenis, of het doel voor leven.
Waar zoek jij naar? Volmaaktheid! Natuurlijk. Het is voor jou onmogelijk om te zoeken, zonder naar volmaaktheid te zoeken. Er bestaat geen mogelijkheid dat als jij je gescheiden voelt, dat jij niet zult zoeken om heel te zijn. Jouw aard is dan te zoeken om heel te zijn. Het dillema is dat jij niet in staat lijkt jouw eigen heelheid te vinden. Jij bent je volmaakt bewust dat jij in een conditie van scheiding bent. En jij zoekt naar heelheid, of vrede, of eeuwig leven. Dit is de gehele leer van Jezus Christus van Nazaret, van het Christendom.
Jij hebt gezocht, en gezocht, naar volmaaktheid. De uitdrukking voor volmaaktheid, daar jij gelooft dat jij deel uitmaakt van een associatie of een vorm van ruimte/tijd, zou zijn uit te zien naar een volmaakte vorm. Het probleem daarmee is dat het paradoxaal is. Jij weet dat, gevat binnen jezelf, jouw vorm niet volmaakt is, en het is jou duidelijk dat jij nergens binnen jouw vorm jouw eigen volmaaktheid kunt vinden, want er lijken dingen buiten jou te zijn. Als er dingen buiten jou zijn, is jouw eigen volmaaktheid binnen jouw eigen vorm vinden onmogelijk.
De redelijke ontdekking daarvan zal jou dan in staat stellen te zeggen; "Mijn vorm zal nooit volmaakt zijn, maar er is een vorm, of heelheid, die buiten mij is. Dat loste het probleem niet op, maar het toonde jou op z'n minst dat jij niet bezorgd hoefde te zijn over het vinden van de vorm, want de oplossing was niet in jou. Dat is het probleem van deze aarde. En er is geen oplossing voor het probleem. Hoe kon die er zijn? Dit is de volledige leer van Jezus Christus van Nazaret, zonder uitzondering. Er bestaat geen vraag over dat jij naar de Christus zoekt.
Jij hebt tijd ontworpen, dus kondig jij een oplossing aan. Het is onmogelijk dat jij dat niet doet. Als jij die nu niet hebt zul jij een oplossing aankondigen. Maar onthoud; het idee van de oplossing moet het idee zijn dat jij er weet van hebt. De manier waarop jij dat ontsnapt is te zeggen; "Ik had er in het verleden weet van, en ik heb er misschien in de toekomst weet van, maar ik heb er nu geen weet van. Dit is hoe de cursus in wonderen voor de komende duizend jaren zal worden onderwezen. Kun jij dat zien? Dus dan heb je ineens mensen die zeggen dat Jezus is verrezen en in de hemel is, of je hebt mensen die zeggen dat hij in de toekomst zal komen. Maar er is hier niemand die zegt dat hij nu hier is. Overduidelijk is de gehele leer van Jezus Christus van Nazaret: "Ik ben hier nu!"
Het dilemma is overduidelijk de conceptuele associatie van zelf, op zoek naar verlosserschap, die kwalificatie vereist. De verlosser waar jij naar zoekt moet kwalificaties hebben gebaseerd op jouw herkenning van jouw eigen associatie met jezelf. Wat een afschuwelijke plaats om te zijn! Op een bepaalde manier bekeken moet jij altijd de verlosser die naar jou toekomt ontkennen, want hij is gebaseerd op de kwalificaties van jouw eigen ingeboren associatie met jouzelf, die gebrekkig is. Hoe jij ook naar een tijdelijke verlosser kijkt, als jou elk ogenblik verlossend, hij moet gediskwalificeerd worden eenvoudigweg omdat jij jezelf van de mogelijkheid van jouw eigen verlosserschap hebt gediskwalificeerd.
Dus hier zijn wij met het dilemma van zoeken naar volmaaktheid, en niet in staat blijken het te vinden. De is de conditie van deze plaats. Jij weet van de Christus, jij bent heel bekend met de aankondiging van de Christus. Jij houdt van het idee van de Christus, heelheid, of volmaaktheid, wat in sommige gevallen uitgedrukt mag worden als de volmaakte man. Als jij de volmaakte man begint uit te drukken, zul jij misschien het volmaakte lichaam moeten uitdrukken.
Wat jij doet is proberen jouw eigen lichaam als de Christus te perfectioneren. Wat een verbazingwekkend idee: dat jij in ruimte tijd bent en poogt jouw lichaam, of de herinnering van jouw lichaam als de Christus, te kwalificeren door de auspiecieën van jouw eigen associatie met jezelf. Ergens ben jij heel vastbesloten dat jij niet het antwoord op jouw eigen probleem bent. Dat is wat de aankondiging is: het idee dat jij niet het probleem binnen jezelf kunt oplossen. Duidelijk zou de gehele leer van elke verlosser moeten zijn dat het gehele probleem voor mij was opgelost in de totaliteit van mijn associatie.
Het idee van zonde, schuld, of scheiding dat de menselijke geest vult met een associatie van volmaaktheid, vereist dat de Christus volmaakt, of niet schuldig aan de zonde van de scheiding is. In die bepaalde zin moet de Christus ofwel van hierbuiten komen en zich van de associatie bewust worden of, meer ogenschijnlijk, redelijkerwijze is het mogelijk voor hem om in de volledigheid van onze associatie geboren te worden, daar wij de idolen van onze eigen conceptuele geest zijn. Versta jij dat? Jij verkondigt jouw eigen verlosserschap op een moment tot moment basis. Jij zet dictators of helden op. En hebt een idolisatie van verlosserschap dat correspondeert met jouw identiteit.
Maar ergens weet jij, en hebt ontdekt, dat de jonger het is: de minder kans het heeft gehad om zonde te verzamelen. Dit wordt onschuld genoemd. Jij kunt amper wachten met het kind te dopen nadat hij is geboren opdat hij niet gecorrupteerd mag raken door wat hier is. In zekere zin geef jij toe dat hij volmaakt werd geboren. Daar wordt niet aan getwijfeld. Hij kan gedoopt worden zodat hij niet in de zonde van deze plek hoeft te treden, wat is wat Jezus Christus overkwam.
Hier is dan het woord: Aankondiging. Dit is een kerst mis waar wij samenkomen om de vervulling van de aankondiging te vieren van de komst van een herkenbare volmaaktheid, waarin wij een associatie vinden. Overduidelijk maken wij er ergens een idool van, is dat niet zo? Wij maken een mis en we laten de Christus geboren worden op het altaar en we laten hem opgroeien. En wat? Wij laten hem sterven omdat wij boosdoenders binnen onze eigen geest van onze relatie hebben, daar volmaaktheid een idee is. Volmaaktheid kan niet een idee omtrent de Christus zijn maar - beter - de Christus zelf.
Dus hebben wij hier een dilemma. De kultuur van de mens, naar de aard van beschaving, zoekt naar een oplossing - of een harmonie - in een toekomstige relatie. Het kan het niet niet, want het idee van constitutie is het idee van een gratificatie of een diensttijd gevat binnen de ruimte/tijd referentie. Dus hoeven wij niet verbaasd te zijn dat wij hier een bijbel hebben, hier hebben wij een hertelling van een nog bestaande beschaving die waarschijnlijk 3500 jaren oud is. Wees niet verbaasd dat jij hierin een voorspelling van de komst van de Christus vindt. Zie jij dat? Het moet wel zo zijn, want jij zoekt naar die volmaaktheid. Toch heb ik opgemerkt dat als de voorspelling is vervuld, waarom ben jij dan nog steeds hier in relatie tot een overleden Christus? Als Jezus Christus in feite de vervulling van de aankondiging was, waarom ben jij dan hier?
Er bestaat geen twijfel over dat jij naar een verlosser zoekt. Iedere keer dat jij hem vindt weet jij volmaakt zeker dat hij jou alleen gaat rechtvaardigen in de beperkte vorm gebaseerd op een toekomstige referentie. En dat wordt een idool genoemd. Dus hier zijn wij, als zoekers naar Christus, samengekomen in een vergaren om de notatie binnen onze eigen geesten te rechtvaardigen dat een man - Jezus Christus - historisch, door de genade van God, zijn eigen volmaaktheid heeft herkend - of wat voor auspiciën ook - en een symbool, of voorbeeld voor jou is geworden. Dat is zo ongeveer wat door de christenen aanvaard zal worden. De aankondiging van zijn komst was verteld.
Het zal anders zijn deze keer zegt Jesaja: Maar het land, dat beangstigd was, zal niet gans verduisterd worden. Dat is een heerlijk idee. Dit is een rijpheid die voorvalt in de relatie van scheiding en het Licht van de waarheid. Het volk, dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien; degenen, die wonen in het land van de schaduw des doods, over dezelve zal een licht schijnen. Gij hebt dit volk vermenigvuldigd, maar Gij hebt de blijdschap niet groot gemaakt; zij zullen nochtans blijde wezen voor Uw aangezicht, gelijk men zich verblijdt in den oogst, gelijk men verheugd is, wanneer men de buit uitdeelt. Want het juk van hun last, en den stok hunner schouders, en den staf desgenen, die hen dreef, hebt Gij verbroken, gelijk ten dage der Midianieten; Toen de ganse strijd dergenen, die streden, met gedruis geschiedde, en de klederen in het bloed gewenteld en verbrand werden, tot een voedsel des vuurs. Jij gaat de strijd van de wederopstanding van jouw herassociatie met jezelf aan. Dat zal het grote licht zijn dat jij ziet.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouder; en men noemt Zijn naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst. Met geen enkele kwalificatie, wat een schandelijk idee. Ineens zit jij direct bovenop de leer van Jezus Christus die overduidelijk geen onderscheid maakt tussen de Vader en de Zoon. Dit is ongeveer 800 vC. Dus al deze voorspellingen zijn hier altijd geweest. En overal waar jij kijkt kun jij die voorspelling zien. En overal waar jij zoekt is voor de vervulling van de aankondiging.
Laat ons dit afmaken: Der grootheid dezer heerschappij en des vredes zal geen einde zijn op den troon van David en in zijn koninkrijk, om dat te bevestigen, en dat te sterken met gericht en met gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid toe. De ijver des heeren der heirscharen zal zulks doen. De ijver des heeren der heirscharen is niets behalve de vastbeslotenheid van de Heilige Geest dat jij de functie vervult die jou is gegeven. Dat is waarom wij ijverigheid onderwijzen. Gebruik veel ijver in jouw zoeken naar de Christus.
Dus wat werd er geboren? Een klein kind! Ergens is er een gevoel van frisheid of een nieuwheid die geboren dient te worden met een erkenning van een fundamentele noodzaak voor een volgroeidheid. Maar de volgroeiïng kan niet op de correspondentie van de conceptuele associatie gebaseerd worden want dat is zondig. Overduidelijk zal de Christus die is geboren, als hij is gedoopt en begint te volgroeien, zal wat? Zijn onschuld verliezen! Dat is waarom jij nooit jouw kunt verlosser vinden, omdat hij zijn onschuld is verloren, omdat hij deel van deze wereld is geworden. Als hij deel van deze wereld is, kan hij niet onschuldig zijn. Wow! Wat een uitzonderlijk dilemma waar jij jezelf in bevindt!
Desalnietemin is de indicatie dat hij een kind is, want in een kind wordt de onschuld gevonden. Van hem is nog niet vereist zijn bestaande associatie te constitueren om zijn scheiding te rechtvaardigen. Hij is onschuldig. Hij heeft een neiging jou te geloven. Hij gelooft in wonderen. Hij gelooft in engelen. Hij gelooft in Sint Nicolaas. Hij gelooft dat er iemand zal komen en hem geschenken brengen. Jij moet hem leren dat zijn onschuld niet waar is. Jij moet hem in de constructie van jouw eigen geest tonen dat hij niet zo onschuldig kan zijn als hij werd geboren, niet van de mens, maar van God. Dat zal in deze leer zijn. Jouw Christus wordt niet uit de mens geboren maar uit God.
Want er zal een Rijsje voortkomen uit den afgehouwen tronk van Isai, en een Scheut uit zijn wortelen zal Vrucht voortbrengen. En op Hem zal de Geest des heeren rusten, de Geest der wijsheid en des verstands, de Geest des raads en der sterkte, de Geest der kennis en der vreze des heeren. En Zijn rieken zal zijn in de vreze des heeren. Zijn begrip zal snel zijn in de vreze des heeren; jouw nieuwe geest zal in staat zijn ogenblikkelijk de associatie van jouw angst met jouw rechtmatige plaats als verlosser van de wereld te begrijpen. De cursus in wonderen maakt jou snel van begrip. Wist jij dat een cursus in wonderen niets is behalve een aankondiging van jouw eigen Christus-zijn? De gehele cursus is niets behalve een aankondiging van de komst van jouw Christus! Dat is wat het zegt dat het is.
En Zijn rieken zal zijn in de vreze des heeren; en Hij zal naar het gezicht Zijner ogen niet richten; Hij zal ook naar het gehoor Zijner oren niet bestraffen. Maar Hij zal de armen met gerechtigheid richten, en de zachtmoedigen des lands met rechtmatigheid bestraffen; doch Hij zal de aarde slaan met de roede Zijns monds, en met den adem Zijner lippen zal Hij den goddeloze doden. Geen woord over het in het geheel een fysieke associatie gebruiken. Hij voert het ritueel van volmaaktheid uit met zijn ogen, zijn oren en zijn mond. De fundamentele leer hiervan is dat het universum gedachte is, en dat de gedachte van Christus de gedachte van volmaaktheid is en dat de gedachte van volmaaktheid ergens in jou gevat moet zijn.
In het idee van een volgroeien of tijd, moet hij in jou geboren worden en opgroeien. Het is hetzelfde fundamentele idee als het evolutionaire proces: Ik ben in zonde geboren, maar ik weet van volmaaktheid en ik zal in tijd volgroeien. Het idee van evolutie is niets behalve het idee van de vervulling van de aankondiging van volmaaktheid. Het is precies wat jou hier wordt verteld. Hier hebben wij in de 800 jaren voor de geboorte en wederopstanding van onze verlosser Jezus, een voorspelling van zijn komst. In het Nieuwe Testament nu, zul jij voortdurende referenties vinden; wij zullen Johannes de Doper gebruiken, die Jesaja is met hetzelfde idee dat dit de komst van de Christus is die het nu gaat vervullen.
