Wat is dood?
Dood is de centrale droom van waaruit alle illusies stammen. Is het geen gekte om over leven te denken als geboren worden, verouderen, aftakelen en uiteindelijk sterven? Wij hebben deze vraag eerder gesteld, maar nu moeten wij haar zorgvuldiger overwegen.
Het is het ene vaste, onveranderlijke geloof van de wereld dat alle dingen erin slechts worden geboren om te sterven. Dit is beschouwd als "de loop der natuur" om niet tot vraag opgeworpen te worden, maar aangenomen te worden als de "natuurlijke wet van het leven".
Het cyclische, het veranderlijke en onzekere, het onbetrouwbare en het onbestendige op een zekere manier en langs een zeker pad toe- en afnemend, dit alles wordt als de Wil van God aangenomen. En niemand vraagt zich af of een goedaardige Schepper dit zou willen.
In deze waarneming van het universum zoals God het heeft geschapen, zou het onmogelijk zijn aan Hem als liefdevol te denken. Want wie heeft verordend dat alles vergaat, eindigend in stof, teleurstelling en wanhoop, kan slechts worden gevreesd. Hij houdt jouw kleine leven slechts aan een draadje in zijn hand, klaar om het zonder berouw of spijt, vandaag misschien, af te breken. Of zo hij wacht, toch is het einde zeker. Wie zo'n god liefheeft, kent liefde niet, want hij heeft ontkend dat leven werkelijk is. Dood is het symbool van leven geworden. Zijn wereld is nu een slagveld waar tegenspraak heerst en tegengestelden eindeloos oorlog voeren. Waar dood is, is vrede onmogelijk.
Dood is het symbool van de angst voor God. Zijn Liefde is uitgewist in het idee, wat haar van het bewustzijn weghoudt als een schild opgehouden om de zon te verduisteren. De grimmigheid van het symbool is genoeg om aan te tonen dat het niet gelijktijdig met God kan bestaan. Het bevat een beeld van de Zoon van God waarin hij in verwoestings armen "ter ruste is gelegd", waar wormen wachten om hem te groeten en door zijn vernietiging een tijdje meegaan. Echter zijn de wormen even zeker gedoemd vernietigd te worden. En zo leven alle dingen vanwege dood. Verslinden is de "levenswet" van de natuur. God is krankzinnig en angst alleen is werkelijk.
Het merkwaardige geloof dat er een deel van stervende dingen is dat voort mag gaan los van wat zal sterven, verkondigt geen liefdevolle God noch herstelt het enige grond voor vertrouwen. Als dood voor enig iets echt is, is er geen leven. Dood ontkent leven. Maar als er werkelijkheid in leven is, is dood ontkend. Geen compromis is hierin mogelijk. Er is ofwel een god van angst of Eén van Liefde. De wereld poogt duizend compromissen en zal er duizend meer proberen. Niet één kan aanvaardbaar zijn voor Gods leraren, want niet één zou voor God aanvaardbaar zijn. Hij heeft geen dood gemaakt, want Hij heeft geen angst gemaakt. Beide zijn evenredig betekenisloos voor Hem.
De "werkelijkheid" van dood is stevig geworteld in het geloof dat Gods Zoon een lichaam is. En als God lichamen schiep, zou dood inderdaad werkelijk zijn. Maar God zou niet liefdevol zijn. Er is geen punt waarop het contrast tussen de waarneming van de werkelijke wereld en die van de wereld van illusies scherper duidelijker wordt. Dood is inderdaad de dood van God, als Hij Liefde is. En nu moet Zijn Eigen schepping in angst voor Hem staan. Hij is geen Vader, maar vernietiger. Hij is geen Schepper, maar wreker. Vreselijk zijn Zijn Gedachten en vreeswekkend Zijn beeld. Naar Zijn scheppingen te kijken betekent te sterven.
"En de laatste om te overkomen is de dood". Natuurlijk! Zonder het idee van dood is er geen wereld. Alle dromen zullen eindigen met deze. Dit is het uiteindelijke doel van verlossing, het einde van alle illusies. En in dood worden alle illusies geboren. Wat kan uit dood worden geboren en toch leven hebben? Maar wat is uit God geboren en kan toch sterven? De onverenigbaarheden, de compromissen en de rituelen die de wereld bevordert in haar vergeefse pogingen zich aan dood vast te klampen en toch liefde werkelijk te denken, zijn geesteloze magie, zonder effect en betekenisloos. God is en in Hem moeten alle geschapen dingen eeuwig zijn. Zie jij niet dat Hij anders een tegengestelde heeft en angst zou even werkelijk zijn als liefde?
Leraar van God, jouw enige opdracht zou aldus gesteld kunnen worden: Accepteer geen compromis waarin dood een rol speelt. Geloof niet in wreedheid en laat geen aanval de waarheid voor jou verbergen. Wat lijkt te sterven is slechts verkeerd waargenomen en naar illusie gedragen. Nu wordt het jouw taak om de illusie naar de waarheid te laten brengen. Wees alleen hierin standvastig: laat je niet misleiden door de "werkelijkheid" van enige veranderende vorm. Waarheid beweegt noch wankelt, noch zinkt zij neer in dood en ontbinding. En wat is het einde van dood? Niets behalve dit; het besef dat de Zoon van God nu en voor eeuwig schuldeloos is. Niets behalve dit. Maar laat jezelf niet vergeten dat het niet minder is dan dit.
