Het heilige moment en communicatie
Aan de armoedige aantrekkingskracht van de speciale relatie voorbij, en er steevast door verduisterd, bevindt zich de aantrekkingskracht van de Vader voor Zijn zoon. Er bestaat geen andere liefde die jou kan bevredigen, omdat er geen andere liefde bestaat. Dit is de enige liefde die volledig is gegeven, en volledig wordt beantwoord
Compleet zijnd, vraagt het om niets. Volmaakt puur zijnd, heeft iedereen die erin deelt alles. Dit is niet de basis voor enige relatie waarin het ego binnentreed. Maar elke relatie waar het ego aanspraak op maakt is speciaal. Het ego vestigt relaties louter om iets te verwerven. En het zal de gever door middel van schuld aan zichzelf gebonden houden.
Het is onmogelijk voor het ego om zonder woede in enige relatie toe te treden, want het ego gelooft dat woede vrienden maakt. Dit is niet zijn verklaring, maar het is zijn doel. Want het ego gelooft oprecht dat het kan verwerven, en houden, door te beschuldigen. Dit is zijn enige aantrekkingskracht. Een anntrekking zo zwak, dat het in het geheel geen vat zou kunnen krijgen, behalve dan dat niemand dit herkent. Want het ego lijkt altijd door middel van liefde aan te trekken, en heeft in zijn geheel geen aantrekkingskracht voor iemand die waarneemt dat hij door middel van schuld aantrekt.
De zieke aantrekkingskracht van schuld moet herkend worden voor wat het is. Daar het, nadat het voor jou echt is geworden, essentieel is om er klaarhelder naar te kijken en het, nadat jij jouw investering erin hebt teruggetrokken, te leren om het te laten gaan. Nieman zal kiezen om te laten gaan waarvan hij of zij gelooft dat het waarde heeft. Toch heeft schuld alleen maar aantrekkingskracht voor jou omdat jij niet gekeken hebt naar wat het werkelijk is, en hebt het volledig in de duisternis als waardevol beoordeeld. Wanneer wij het naar het licht brengen zal jouw enige vaag zijn waarom jij het ooit gewild hebt. Jij hebt niets te verliezen met hier openlijk naar te kijken, want lelijkheid van deze aard hoort niet in jouw heilige geest thuis. De gastheer voor God kan hierin geen werkelijke investering hebben.
We hebben reeds eerder gesteld dat het ego probeert om schuld te onderhouden en te doen toenemen. Want het is het fundamentele doctrine van het ego dat jij zelf ontsnapt bent aan wat jij anderen aandoet. Het ego wenst niemand iets goeds. Maar zijn overleving is afhankelijk van jouw geloof dat jij geëxcuseerd bent van zijn duivelse intenties. Het adviseert daarom, dat wanneer jij zijn gastheer bent, het in staat zal zijn om de woede die het meedraagt naar buiten te richten, en jou aldus te beschermen. Aldus beroept het zich op een eindeloze keten van speciale relaties die, uit woede gesmeed slechts aan één waanzinnig geloof geweid zijn; dat hoe meer woede jij buiten jezelf investeert des te veiliger jij bent.
Het is deze keten die de zoon van God aan schuld gebonden houdt, en het is deze keten die de Heilige Geest uit zijn heilige mind wil verwijderen. Want de keten van woestheid hoort niet rond de verkozen gastheer van God, die zichzelf geen gastheer voor het ego kan maken. Laat ons, in de naam van zijn verlossing en in de naam van Hem die hem zou verlossen, eens een nader kijkje nemen naar de relaties die het ego fabriceert, en de Heilige Geest hun waarachtig laten beoordelen. Want het is zeker dat, wanneer jij naar ze kijkt, dat jij ze gaarne aan Hem over zal dragen. Wat Hij van ze kan maken weet jij niet, maar jij zult alleszins bereid zijn om dat te ontdekken, wanneer jij eerst bereid bent om waar te nemen wat jij van ze gemaakt hebt.
Op de een of andere manier is elke relatie die het ego fabriceert gebaseerd op het idee dat het groter zal worden door zichzelf op te offeren. Deze opoffering, die het als een purificatie beschouwt, is eigenlijk de wortel van zijn bittere ressentiment. Want het zou veel liever direct aanvallen, en het uitstel van wat het werkelijk wil vermijden. Toch erkent het ego de 'werkelijkheid' zoals hij die waarneemt, en herkent dat niemand een directe aanval als liefde zou kunnen interpreteren. Toch is beschuldigen een directe aanval, maar lijkt dat niet te zijn. Want de schuldigen verwachten een aanval, en erom gevraagd hebbend worden zij ertoe aangetrokken.
In deze waanzinnige relaties, de aantrekkingskracht van wat jij niet wilt lijkt veel sterker dan de aantrekkingskracht van wat jij wel wilt. Want elkeen denkt dat hij iets aan de ander heeft opgeofferd, en haat hem daarom. Toch is dit wat hij denkt te willen. Hij is in het geheel niet verliefd op de ander, hij gelooft louter dat hij opoffering liefheeft. En voor deze opoffering, die hij van zichzelf heeft vereist, verwacht hij dat de ander de schuld accepteerd en zichzelf eveneens opoffert. Vergeving wordt onmogelijk, want het ego gelooft dat een ander te vergeven gelijk staat aan hem verliezen. Want het is slechts door een aanval zonder vergeving dat het ego de schuld, die al zijn relaties bij elkaar houdt, kan verzekeren.
Echter lijken zij slechts samen te zijn. Want voor het ego betekenen relaties louter dat lichamen samen zijn. Het is altijd fysieke nabijheid dat het ego vereist, en het weerspreekt niet waar de geest naartoe gaat, of wat die denkt, want dat lijkt onbelangrijk. Want, zolang als het lichaam er is om zijn opoffering te ontvangen, is het tevreden. Voor het ego is de geest privé, en kan alleen het lichaam gedeeld worden. Ideeën zijn van geen enkel belang, behalve om het lichaam van een ander dichterbij of verderweg te brengen. En het is onder deze termen dat het ideeën als goed of slecht evalueert. Wat een ander schuldig maakt, en hem door schuld bindt, is goed. Wat hem van schuld zou bevrijden is slecht, want hij zou niet langer geloven dat lichamen communiceren en aldus zou het ego verdwijnen.
Lijden en opoffering zijn de geschenken waarmee het ego alle verenigingen zou zegenen. En zij die aan zijn altaar verenigd zijn accepteren lijden en opoffering als de prijs van verenigen. In hun ziedende verbindingen, ontstaan uit de angst voor eenzaamheid reeds toegewijd aan het voortbestaan van eenzaamheid, zoeken zij verlichting van de schuld door het in de ander te doen toenemen. Want zij geloven dat het zodanig in hun afneemt. De ander lijkt hun altijd aan te vallen en te verwonden, misschien in kleine dingen, misschien onbewust, echter nooit zonder dat eis van opoffering. De furie, van degenen die aan het altaar van het ego verbonden zijn, gaat jouw bewustzijn ervan ver te boven. Want wat het ego werkelijk wil realiseer jij je niet.
Wanneer jij ook maar kwaad bent kun jij ervan uitgaan dat jij een speciale relatie hebt gevormd die het ego heeft gezegend. Want woede is zijn zegening. Woede neemt vele vormen aan, maar het kan degenen die willen leren dat liefde in het geheel geen schuld met zich meebrengt niet lang misleiden. Wat schuld aanbrengt kan geen liefde zijn, en moet wel woede zijn. Alle woede is niets meer dan een poging om iemand zich schuldig te laten voelen, en deze poging is de enige basis die het ego accepteerd voor speciale relaties. Schuld is de enige behoefte die het ego heeft, en zolang als jij je ermee identificeert zal schuld aantrekkelijk voor jou blijven.
Maar onthoud dit, met een lichaam samen te zijn is geen communicatie. En, wanner jij denkt dat dit zo is, zul jij je schuldig voelen over communicatie en bang zijn om de stem van de Heilige Geest te horen, omdat je in Zijn stem jouw eigen behoefte om te communiceren herkend. De Heilige Geest kan niet door angst heen onderwijzen. En hoe zou Hij met jou kunnen communiceren, terwijl jij gelooft dat te communiceren gelijk staat aan jezelf allen te maken? Het is duidelijk waanzinnig om te geloven dat jij door te communiceren verlaten zult worden. En toch geloof jij dat. Want jij denkt dat jouw geest prive gehouden moet worden, of jij zult hem verliezen. En wanneer jullie lichamen samen zijn, blijven jullie geesten je eigen.
De vereniging van lichamen wordt aldus de manier waarop jullie je geesten gescheiden houdt. Want lichamen kunnen niet vergeven. Zij kunnen slechts doen wat de geest aangeeft. De illusie van de atonomie van het licham, en zijn vermogen om eenzaamheid te overkomen, zijn slechts de werken van het ego zijn plan om zijn eigen autonomie te vestigen. Zolang als jij gelooft dat samen met een ander lichaam te zijn gezelschap betekent, zul jij je gedwongen voelen om je broeder in zijn lichaam te houden, daar door schuld vastgehouden. En jij zult veilgheid in schuld zien, en gevaar in communicatie. Want het ego zal altijd onderwijzen dat eenzaamheid wordt opgelost door schuld, en dat communicatie de oorzaak van eenzaamheid is. En, ongeacht de overduidelijke waanzin van deze les, heb jij die geleerd.
Vergeving huist in communicatie, zo zeker als verdoeming in schuld huist. Het is de onderwijsfunktie van de Heilige Geest om diegenen die geloven dat communicatie verdoeming betekent te instrueren dat communicatie verlossing betekent. En Hij zal dat doen, want het vermogen van God in Hem en jou is verenigd in een werkelijke relatie, zo heilig en zo sterk dat het zelfs dit zonder angst kan overkomen. Het is door middel van het heilige moment dat wat onmogelijk lijkt wordt volbracht, aldus bewijzend dat het niet onmogelijk is. In het heilige moment houdt schuld geen aantrekkingskracht, daar communicatie hersteld is. En schuld, wiens enige doel was om communicatie te verstoren, heeft hier geen fuctie.
